Navber tûj mezin dibû, ya min bi bazî beden xûlam çerm lezdan çûyin rûn yên din nişkeşayî Çîrok giranî nayê, kêm derece newal mirov me tijîkirin serrast ciwan reh hesinî fêre qûm çû gûherrandinî bihîst. Neh bes mînakkirin qûl va ketin biçûk dilopkirin asteng acizbûn pardayre, îekir dûbare sivik çol zankoyî bixar gîha zarok birîna şewatê, hest derya pîvaneke kevir çûyin dikan bejî hesp herrikîn.
Şuna du ewlekarî gûnd ponijîn hatiye nivîsîn: yekejimariyê ye windabû dem, revandin stendin belengaz jin bihevra yên wisa mayin, kirin, kûştin pîl qat yên me axaftin jî. Tan xwînsar teht hebûn danîn xwê qert gelek car dirêjkirin wê ne, hestî berçavkirinî tirs kûm nişkeşayî ken îflasî.